Proloogse baan vormde het decor voor ons clubkampioenschap dit jaar. Negen renners aan de start die een gooi zouden wagen naar de felbegeerde titel: Lukebiker kampioen 2019. De knapste prestatie kwam echter van onze Lies Augustyns. Zij behaalde een waanzinnig knappe 3de plaats in het algemene klassement bij de dames. Dikke proficiat! Dat onze mannen redelijk wat te kort zouden komen tegen toppers als Steven De Jongh, Anhony Kets, Stefan Van Aelst en Joren Segers zou al snel blijken. Desalniettemin finishte onze nieuwe clubkampioen toch op een verdienstelijke 22ste plaats. Geert Jacobs maakte zijn favorietenrol meer dan waard en klokte als enige onder magische grens van de 8 minuten. Dik verdiende winnaar dus !
Na het succes van vorige keer hadden we dit
jaar zin om een 3-daags weekend te doen. Jef, Wees en Berkie hadden hier wel
oren naar en tekenden in voor het volledige programma. Normaal zouden er dan op
zaterdag nog 5 andere Lukebikers aansluiten maar uiteindelijk zijn enkel Hans
en Maarten overgebleven om zaterdag aan te sluiten.
De Eifel is een mooie streek maar ook wel
heuvelachtig en dat blijkt uit het vooropgestelde programma: 413 km met 6.410
hoogte meters gespreid over 3 dagen. Als uitvalsbasis kiezen we voor Monschau
wat ideaal is om ritten te doen zowel in de Ardennen, Hoge Venen als Nordeifel.
Vrijdag 26 juli omstreeks 7u vertrekken we met 3 man richting Monschau. We zitten juist op het einde van een hittegolf en het belooft 35 graden te worden in de late namiddag. Uit voorzorg hebben we beslist om onze rit aan te passen en 50 km minder te rijden met “slechts” 1.100 hm. Dat bleek toch een goeie keuze want bij het vertrek omstreeks 10u is het al meer dan 30 graden. Rustig aan en goed hydrateren, dus veel terrasjes doen 🙂 .
Na een eerste klimmetje om Monschau uit te
geraken nemen we de Vennbahn naar het zuiden richting de Ardennen. Aangezien
dit een mooi stuk autovrij fietspad is gaat het tempo toch al direct de hoogte
in, tot daar ons goeie voornemen om het rustig aan te doen. Wat we wel hebben
onthouden is veel terrasjes doen dus in Malmédy (na 38 km) stoppen we om bij te
tanken en iets te eten.
Vanuit Malmédy was het plan oorspronkelijk om richting Stavelot te gaan en daar de Stockeu en de col de Rosière mee te pikken. Deze laten we links liggen en trekken vanuit Malmédy ineens naar het hoogste punt van België via het meer van Robertville. Toch goed voor een stijging van 350m over een afstand van 17 km, dus toch best stevig klimmen. Het is een vrij gelijkmatige klim dus ideaal voor ons aangezien we met 3 in totaal meer dan 300 kilogram wegen, niet echt het typische profiel van echte berggeiten dus. Op de top van Signal de Botrange doen we ons 2de terrasje aangezien we dan toch al aardig warm hebben gekregen.
Vanuit het hoogste punt van België moet er wel een afdaling volgen 🙂 Het volgende stuk is 13 km afdalen richting Eupen. Normaal zouden we het daar rustig aan moeten doen en wat recupereren maar Jef denkt er anders over en trekt het tempo op. Zoals op de klim is het nergens steil en moeten we stevig bijtrappen om Jef te kunnen volgen, met als gevolg dat we die afdaling afgerond hebben aan meer dan 50 km/u gemiddeld.
Vanuit Eupen trekken we de Hoge Venen in en
loopt de route langs een groot stuwmeer (Stausee) en via een lange klim door
het bos komen we terug op de grote baan richting Monschau, goed op tijd om nog
de finale van de Tour te kunnen zien in ons appartement. Uiteindelijk goed voor
93 km wat zeker voldoende was gezien het warme weer. Tijd voor een paar
Bitburgers en een goed stuk vlees.
Hans en Maarten komen op zaterdag tegen
9u30 aan in Monschau en dus zitten we voltallig met 5 Lukebikers iets na 10u
terug op de fiets. Het heeft ’s nachts goed geregend dus de temperatuur is goed
naar beneden gegaan. De buienradar belooft veel regen (vooral in de namiddag)
maar ’s morgens bij het vertrek is het gelukkig wel redelijk droog.
Er wacht ons een mooie maar zware rit (150
km en 2450 hm) in de NordEifel rond de Rursee. Geen lange lopers vandaag maar
veel kleinere klimmen met af en toe behoorlijke steile passages. Na 60 km
hebben we best al wat hellingen overwonnen en stoppen we in Zweifall om te
lunchen. Het is nog droog en warm genoeg om op terras te zitten dus die kans
laten we niet voorbij gaan. We zitten in Duitsland dus moeten we ons wagen aan
de plaatselijke specialiteiten en kiezen voor (bock)worst met frieten.
Een hoogstaande lunch was het niet maar het
geeft toch weer wat energie om het vervolg aan te vatten. Zoals voorspeld door
de buienradar begon het rond 15u te druppelen. We besluiten om even te stoppen maar
zien dat het niet direct zal overwaaien en na een half uurtje pauze vertrekken
we terug. Net daarna vielen de hemelsluizen echt open en na een dikke 90 km
wilden Jef en Wees de rit inkorten om vanuit Nideggen zo recht mogelijk terug
naar Monschau te rijden. Hans, Maarten en Berkie hadden nog wel zin om door te
gaan en zo zijn we uiteindelijk opgeplitst geraakt.
Door het slechte weer was er heel wat vuil
op de baan en hadden we al snel dubbele pech met 2 platte banden op een half
uur tijd. Net voor Heimbach werden we bovendien tegengehouden door de brandweer
want de weg verderop zou versperd zijn door modderstromen en we mochten er niet
door. Na een vruchteloze poging om rond te rijden keren we terug naar dat punt
waar ondertussen niemand meer stond en we konden gewoon toch verder rijden richting
Heimbach zoals gepland.
De laatste 50 km bleken best pittig want
daar zaten nog meer dan 1000 hm in. Het venijn zat in de staart want de laatste
klim was echt steil met een stuk van 2 km aan 15%. We kwamen pas om 19u30 terug
aan het appartement met 153 km op de teller, moe en doorweekt maar toch content
dat we hadden doorgezet.
Na een paar tripels en een stevige maaltijd
waren we al snel terug op krachten. Het was ook gestopt met regenen en best nog
warm waardoor we toch nog op het terras van ons appartement konden verder pintelieren.
De poetsvrouw die daar blijkbaar onder dat terras woont was er wel minder
content mee.
Na een lekker ontbijt buffet en de opkuis
van het appartement konden we zondag rond 11u starten. Het was ondertussen
terug aan het regenen en met slechts 15 graden ook wel echt fris geworden.
Vol goeie moed zijn we gestart voor de
laatste etappe van 117 km. Vanuit ons appartement was het al direct klimmen
geblazen, ineens opgewarmd dus. Deze rit was vooral zwaar in het begin met meer
dan 1.000 hm in de eerste 45 km. Dat hebben we gemerkt aan ons gemiddelde want
op een gegeven moment haalden we maar 20 km/u. Dat lag natuurlijk aan het vele
klim werk maar omdat het heel de tijd regende namen we ook geen risico’s in de
afdalingen en konden we dus ook geen snelheid maken.
Na een dikke 60 km vonden we in Roetgen een
hut met Belgische frieten en verse hamburgers dus daar zijn we gestopt om te
lunchen. Ondertussen was iedereen bijna verkleumd want het regende de hele tijd
en was echt fris. Een terrasje zat er dus niet meer in jammer genoeg.
Vanuit Roetgen trokken we naar de
Wesertalsperre om nog eens die mooie lange klim te doen na de Stausee. Doordat
het 20 graden minder warm was als de vrijdag hebben we daar toch dik 3 minuten
sneller naar boven gereden.
Na 93 km hoorden we ineens een luide knal.
Het bleek de band van Berkie te zijn die ontploft was. De buitenband was
helemaal uitgescheurd dus er was geen beginnen aan om dat te herstellen.
Gelukkig waren we op dat moment maar 7 km van Monschau dus konden we wel
relatief snel de auto’s ophalen. Het was wel ineens het einde van onze rit dus
ook wat korter dan gepland.
Mooie streek, leuk pittig parcours en goed gezelschap … kortom TOP fiets weekend ondanks het weer dat toch een beetje tegenviel :-)!
Het triatlonseizoen begint op volle toeren te draaien, maar liefst 4 man aan de bak afgelopen weekend in België en Frankrijk.
Klaas ging voor een halve afgelopen zondag in Gravelines (FR) nadat hij daar vorig jaar met verve een volledige triatlon had afgehaspeld. Ook op deze afstand staat hij zijn mannetje!
Klaas Quagebuer
17e bij de masters in 04:41:20
Zwemmen (2km): 00:30:22
Fietsen (90km): 02:39:15
Lopen (21km): 01:35:24
Kristof had zich ingeschreven in Brasschaat voor de nieuwe format sinds dit jaar waarbij er een 1/3de triatlon werd georganiseerd.
Kristof Verachtert
7de bij Masters A (+40) in 03:22:18
Zwemmen (1 Mijl): 00:26:14
Fietsen (40 Mijl): 01:43:48
Lopen (10 Mijl): 01:09:44
Tom heeft zich voorgenomen om die Trio deelname van Sterke Peer voorbije jaren, dit jaar om te zetten naar een individuele deelname, iets wat we alleen maar kunnen aanmoedigen! Ter voorbereiding hiervan om de wissels eens te oefenen en te zien waar zijn zwemtrainingen hem reeds gebracht hebben ging hij deelnemen aan de Lollepotters triatlon in Rijkevorsel, een sprint met 300m zwemmen, dat leek hem ideaal.
Jeroen zou meegaan met hem om zijn zenuwen mee onder controle te houden, vermits hij reeds enkele maanden niet of bijna niet kan lopen door een blessure aan de Tibialis Posterior leek deze triatlon ideaal door een loopafstand van slechts 4km!
Jeroen Van Loon
35e bij Heren +40 in 01:07:52
Zwemmen (300m) 00:06:40
Fietsen (20km) 00:31:53
Lopen (4,5km) 00:26:31
Tom Raeymaekers
80e bij Heren -40 in 01:10:26 Zwemmen (300m) 00:08:55 Fietsen (20km) 00:32:30 Lopen (4,5km) 00:26:08
Lukebiker Triatlon Team 