Tjonge, jongen,… wat een aangename rit ! Zoals vooraf aangekondigd zou het zonnetje de ganse dag goed aanwezig zijn. Bij een draaglijke 15 graden verzamelden 20 afgetrainde lichamen om 07u aan het station van Heide voor hun jaarlijkse klassieker “De Acht van 
Zeeland”. Langs Putte en Ossendrecht werd met een goeie vaart koers gezet naar de bocht van Bath. Hier was immers het vetrekpunt van hun Acht. Met achtereenvolgens Zeelandbrug, Neeltje Jans, Zeelandbrug, Grevelingendam, Philipsdam en Oesterdam rijden we langs al het moois dat Zeeland te bieden heeft.
Tijdens het eerste uur was het vooral kijken naar de wind en al eens in de hoofden overlopen hoe we straks de finale zouden aanpakken. De aanloop naar de Acht was niet voor niets de finale in de omgekeerde richting. Hier 
konden stilletjes al wat afspraken worden gemaakt. Het enige schrikbarende was echter een dood konijntje op de weg, maar dit zou worden verwijderd tegen dat wij hier een 2de keer zouden passeren. Van wind was bijna geen sprake, dus die zou geen bepalende factor worden…
Met een korte plaspauze langs het water verliep het eerste 
deel van de rit prima. Arvid zorgde er vooraan steeds voor dat het tempo niet zakte, maar vooral zeker niet omhoog ging. Er was immers nog heel veel te rijden. Ook tijdens de eerste passage over de Zeelandbrug bleef het windstil in het peloton, helaas moesten we hier al wel een eerste keer halt houden aan de sluis, omdat er een stel zeilbootjes door moest. Bij de splitsing 220km – 160km besloten er 4 renners om toch voor de korte toer te gaan omdat ze op tijd thuis moesten zijn, of hadden de inspanningen van de Proloogse baan er toch zwaarder ingehakt dan eerst 
gedacht ? Lies, Geert, Kris en Anneke besloten om met vier ineens door te rijden richting thuishaven terwijl de rest van het peloton rustig voort bolde naar de eerste stop in Burghsluis. Aldaar kon de ganse groep genieten van huisgemaakte appeltaart met koffie in ’t Oliegeultje. Tot groot jolijt van de groep sloten er vanaf hier nog 2 extra Lukebikers aan. Bas en Stoffel kwamen van vakantie uit respectievelijk Dishoek en Knokke en dit ligt toch wel min of meer op de richting die wij rijden met deze klassieker.
Na onze eerste stop ging het razendsnel naar Neeltje Jans en voor we het goed en wel beseften, zagen we daar in de verte wederom die dekselse Zeelandbrug liggen. Als je een acht wil fietsen kan je immers niet anders dan ergens 2 keer te passeren. 150km stond er reeds op onze teller en hier en daar werd er al gefluisterd: “amai, da ga hier vlot en nog
geen enkele lekke band of zo…”. Helaas, net voor de lunchpauze in Grevelingen sloeg het noodlot toe bij Stijn. Het leverde hem wel de troostprijs “pechvogel van de dag” op. Krak hoorde hij onder zijn achterwerk, carbonnen zadelpen gebroken en dus een jammerlijke opgave voor hem. Na een calorierijke maaltijd in restaurant Grevelingen ging het verder 
met de rit langs de Philipsdam om zo na anderhalf uur aan te komen aan de voet van de Oesterdam. Ondertussen was de temperatuur al fors boven de 30 graden gegaan en dat was te merken aan de vele dagjestoeristen op het strand van de Oesterdam.
Sparen voor de finale zat er niet in, want vooraan reden de opkoprijders een moordend tempo. Van aan de voet van de Oesterdam tot aan het begin van de finale werd er bijna constant boven de 35 gereden zodat de hartslag voor gans het peloton omhoog schoot. Na de voorlaatste brug – die over het Schelde-Rijn-Kanaal – kon het echte werk beginnen. Wie had er nog genoeg jus in de benen om het verschil te maken of zou het een sprint der stervende zwanen worden ? Halverwege de finale kwam alles weer samen, dus het zou het laatste worden. Of toch niet ? Bas gooide vlak voor de 
allerlaatste helling de knuppel in het hoenderhok en hier zat toch wel wat dash op. Even werd er getwijfeld en Bas kreeg zo direct 50m kado. Was de vogel gaan vliegen ? Helaas voor hem haalde Stoffel dan toch de kastanjes uit het vuur zodat we bij het ingaan van de laatste kilometer weer met 10 samen zaten. Jef begon als eerste de sprint en Berkie die in het wiel zat moest al snel een
gaatje laten. Arvid, met Matthias en Bas in het wiel, ging fors voorbij Berkie en trok alle registers open om nog over Jef te geraken wat hemde winst opleverde. Bas kon in de slipstream profiteren en finishte zo op een mooie derde plaats net voor een sterk standhoudende Jef die op plek 2 strandde.
Zodra heel het peloton finishte in Ossendrecht werd er op een gezapig tempootje binnen gebold richting Heide zodat iedereen terug op zen positieven kon komen en al het melkzuur weer even uit de beentjes kon trappen. Veel werd er niet meer gezegd, allemaal snakten ze naar die welverdiende triptrap in de kijkuitstraat. Hier hadden de vrouwen en kinderen immers voor een fantastische bbq gezorgd, zodat we deze zalige rit op gepaste wijze konden eindigen…
Lukebiker Triatlon Team 
Geef een reactie