Eerste échte openingsrit – Oesterdam

Zondag 23 mei 2021, klokslag 9u. Een ongezien grote groep Lukebikers tekent present voor de eerste
échte rit van het nieuwe seizoen. Dagen, weken en maanden trainde de Lukebikers individueel of in
corona-toegestane groepjes zich in het zweet voor ons geliefkoosde rondje, de Oesterdam. Schuilde
er onder de helmen en achter de fietsbrillen alleen maar tevredenheid of startte enkele namen toch
met spanning en onzekerheid voor wat komen moest… de finale! Vooraf werd in de media de druk
opgevoerd en complimenten slingerde over en weer. Arvid schuwde het psychologisch spelletje niet
door zijn lijst met favorieten naar voor te schuiven en plaatste zich zo maar al te graag in de
schaduw. Was dit zand in de ogen van de tegenstander of zat hij met vraagtekens? Zijn Strava-
waardes logen er nochtans niet om.

Alleen maar lachende gezichten op het Heicross-plein dus. Iedereen was duidelijk blij stappen te
zetten richting het ‘normale’ fietsseizoen. Nieuwe gezichten werden lachend onthaald en zo
vertrokken we richting de ster om de Verbindingsweg op te draaien. Daar bleek dat niet alleen het
blauw-zwart legioen van de Heicross het idee had om in groep te vertrekken. Al snel nestelde zich
een groep van +- 200 renners zich in het wiel van de Lukebikers. Draaiend tussen de velden tot Hoek
waar elke club zijn eigen weg ging.
Aan een blauwgekleurd tempo reden we bijpratend en lachend richting brasserie De Berk om zo
langs de Kragge te rijden op onze route naar Tholen. Daar zag Stijn zijn moment, zette zich op kop om
als eerste de spoorweg over te rijden. Een echte Boasson Hagen move maar echter niet zonder
gevolgen. De eerste lekke band van het seizoen was een feit, niet onlogisch natuurlijk. Als je van 4
naar 25 gaat, vergroot samen met het plezier ook de kans op materiaalpech. Gelukkig hadden onze
Lukebiker1 en de Spaakmaker voor de zon gezorgd, zo nam iedereen rustig de tijd om iets te eten en
te drinken en indien nodig een laagje extra uit of aan te doen.

Nieuwe band werd gestoken en het peloton werd gereorganiseerd om richting Tholen te rijden waar
verderop de Oesterdam op ons lag te wachten. Draaiend en kerend tussen de velden en klimmend
naar de top van de brug voor Tholen werd het al snel duidelijk dat de wind zijn duit in het zakje zou
doen eens we over de dam zouden rijden. De vrees werd werkelijkheid, waaiertijd!
Opofferingen werden gemaakt om ieders zijn beurt rechts van de weg te rijden. Helaas waren we te
talrijk aanwezig om in 1 waaier te rijden waardoor er al snel 4-5 waaiers ontstonden waar de sterke
mannen het voortouw moesten nemen. Lange tijd werd er rekening gehouden met elkaar, toch
stond de deur achteraan volledig open. Ieders voor zich en als echte knechten werd er naar elkaar
omgekeken om zo terug te komen of eventueel een waaier te vormen op het eigen tempo. Per trap
die gedaan werd kwamen de windmolens aan het einde van de dam dichterbij. Knap gedaan Lukes!
Aangekomen aan de windmolens werd de schade opgemeten. Deze leek goed mee te vallen
waardoor we snel weer vaart konden maken naar het volgende segment binnen onze rit, de finale.
Iedereen deed zijn best de juiste positie te zoeken in het peloton en de hartslag terug omlaag te
krijgen, enkel zo kon men het openingsweekend goed doorkomen. Onder beukend tempo van Wees
werd er vaartgemaakt richt de Anna Mariaweg waar het startschot gegeven zou worden.
Waar de helft van het peloton nog dacht rustig op te schuiven tijdens de eerste meters van het
peloton, dachten er enkele sterke mannen anders over. Na nog geen 200m gereden te hebben
slaagde Wees, Jeroen en Arvid er in een eerste kloof te vormen met de rest van het peloton. Meteen
lag alles open en werden er verschillende groepjes gevormd. Nicolas slaagde erin naar de drie
koplopers te rijden met nog 5 andere renners in het wiel waaronder Caren en Bart die hun debuut
maakten. Al snel werd duidelijk dat tussen deze 8 renners de latere winnaar zou zitten. Niet veel later

zag Hans S. zijn kans om te gaan, was hij overmoedig of beschikte hij vandaag over een stel
superbenen? Duidelijk was dat niemand in deze vroege vlucht durfde mee te gaan en de kat uit de
boom bleef kijken. Stoomtrein Wees zorgde er in zijn eentje voor dat de koploper steeds voor het
grijpen lag en niet veel later was de hergroepering een feit. De koplopers reden richting de brug, ook
hier wou niemand zijn kaarten al op tafel gooien. Achteraf verklaarde de latere winnaar dat hij schrik
had voor Caren, die ijzersterk meedraaide in de kopgroep.
Boven aan de brug zag Thibault zijn kans te versnellen, hield hij het wél uit tot aan de streep? Helaas
verloor zijn aanval kracht door een tegenliggende auto en een grote groep fietsers waardoor, weeral,
Wees de groep terug bij elkaar bracht. Gingen de koplopers sprinten om de zege of zou een late
uitval nog voor de winnaar zorgen. Tempo werd opgedreven en posities werden ingenomen. Net op
dat moment had Arvid al zijn zand gestrooid en geen reden meer om verstoppertje te spelen. Een
simpele versnelling scheurde het podium af van de rest van de top 10. Enkel Jeroen en een
ijzersterke Wees konden volgen en gingen de laatste meters in. Daar bleek Arvid de snelste van de
drie te zijn en nadat Jeroen genoeg gegeten had uit Wees zijn bord pakte hij het zilver. Wees, die zich
niets te verwijten heeft, moest tevreden zijn met brons. Het eerste podium van het jaar tovert
meteen drie prachtige namen naar voor. Bart en Caren reden zich bij hun debuut steevast in de top
10 en zijn zeker namen om in de toekomst in het oog te houden. Aan de andere renners van het
peloton, niet getreurd. Remco zal de Giro ook niet winnen bij zijn eerste deelname…

Nog nooit zag het gemeentebord van Woensdrecht er zo mooi uit om te hergroeperen en op adem
te komen. Eenmaal terug voltallig werd er rustig verder gereden richt de Monida. Daar aangekomen
bleek Leo zijn positie op het terras al veroverd te hebben en konden de grootste verhalen boven
gehaald worden over een geweldige ochtend.
Onder een stralende zon en met de nodige hersteldrank werd er al uitgekeken naar volgende zondag.
9u zelfde plaats, zelfde rit. Hopelijk tot dan!